เกะกะ

v. 1. to be in the way, to be awkward, to obstruct;

adj. 2. being always in the way (as children), disorderly, rowdy (as roughs during any public occasion), seeking to annoy, confused, jumbled, cluttered, higgledy-piggledy.

คนเกะกะ- a marplot, a meddler.

ทั้งทุ่งนี้เห็นมีคนเกะกะก็แต่ตัวสมภารคนเดียว Throughout this land the abbot is the only one that is in my way.

ทุกสิ่งทุกอย่างวางเกะกะอยู่บนโต๊ะ Everthing lay higgledy-piggledy on the table. รถจอดเกะกะอยู่บนสนาม Cars were parked in a disorderly fashion on the lawn. สารวัตรทหารจับทหารที่เกะกะทุกคน The military police arrested all disorderly soldiers. ถ้าคุณไม่ให้เงินพวกหัวไม้ มันก็จะเกะกะระรานคุณ If you don't pay them, the hoodlums will browbeat you. รถสามล้อถูกห้าม เพราะเกะกะการจราจร Trishaws (Tricycles) were banned because they obstructed traffic. ดูอะไรเกะกะไปหมด Everything looks confused.